Holiday Part 2 : Hermanus to Mosselbay

Na vier dagen Kaapstad was het dan tijd om de westkust te verkennen. Onze eerste stop is het dorpje Hermanus, waar we diezelfde nacht zullen overnachten. We rijden via de kustlijn naar dit dorp en via de kust zie je weer de ruige zee die tegen de rotsen aan kletst, wat eigenlijk veel lijkt op de route naar Cape Point.

Na ongeveer 2 uren rijden kwamen we aan in Hermanus, waar we even moesten zoeken naar ‘Hermanus Backpackers’ waar we lekker goedkoop konden overnachten. Zodra je door Hermanus rijdt zie je al meteen hoe touristisch het dorpje is; veel verkeer, veel terrasjes en bikini’s. Na even zoeken in dit niet al te grote dorpje zagen we dan het oranje backpackers gebouw. We werden ontzettend vriendelijk ontvangen en hadden voor de prijs gewoon de basisluxe die je van een backpackers hostel mag verwachten; een bed met een gedeelde badkamer. Er werd ons meteen verteld wat er allemaal te doen was in Hermanus en zo konden we onze weg hier gemakkelijk vinden. We konden hier goed eten en drinken. ’s Middags hebben we het strand maar even opgezocht om voor het eerst in Afrika in de ijskoude zee te zwemmen. Gelukkig verdoofd de kou je lichaam vrij snel zodat je er na een poosje vrij weinig van voelt.

De volgende ochtend ging de wekker om 5 uur af. Om 7 uur moesten we in ‘Gansbaai’ zijn, een plekje zo’n 15 kilometer van Hermanus vandaan. Hier gingen we met haaien duiken op een zogenaamde ‘Shark Cage Diving Boat-trip’. Je gaat met een vissersboot de zee op, die een kooi met zich mee draagt. Iedereen krijgt een kapotte wetsuit met zich mee, om bescherming te bieden tegen de koude atlantische oceaan. Met dode vissen probeerden ze de witte haaien richting de boot te lokken. Na een half uur varen was er alleen nog steeds geen haai te bekennen. Tijdens dit wachten begon ik door de ruige zee en de schommelende boot echt behoorlijk zeeziek te worden. Met mijn hoofd buiten boord wachtte ik op het moment dat mijn ontbijt in zee gegooid kon worden; misschien dat de haaien daar op af kwamen.

Op het moment dat er een witte haai naast onze boot opdook, werd het misselijke gevoel minder. Binnenin de kooi, die in de zee ligt, kan je deze haaien vrijwel vlak voor je spotten, wat echt onwijs gaaf is. Het nadeel is alleen dat je het echt ijskoud krijgt in de zee, die ongeveer 16 graden is. Maar ook als je niet in de kooi zit kan je de haaien vaak echt heel erg goed vanuit de boot zien. Heel apart om zulke enorme gevaarlijke beesten wild bij je boot te zien; heel erg indrukwekkend.
Na onze tocht op zee reden we verder in oostelijke richting, met als eindbestemming Mossel Bay, waar we de komende twee nachten zouden slapen. Onderweg van Hermanus naar Mossel Bay ligt het meest zuidelijke punt van Afrika, ‘Cape Algulhas’. Dit is ook het punt waar de koude atlantische oceaan samenvloeit met de warmere indische oceaan. Natuurlijk zijn we hier even op de foto gegaan met het bordje dat aangeeft dat je op het meest zuidelijke puntje van Afrika staat. En als klapper op de vuurpijl hebben we nog even iets gedronken in de meest zuidelijke kroeg van Afrika, als dat niet leuk is....

Onze volgende stop was ‘De Hoop’. Een nationaal park aan zee, dat bekent staat om zijn mooie zandduinen. Om hier te komen moesten we een eindeloos grindweggetje afrijden, waarna we steeds verder in niemandsland kwamen. Het land veranderde redelijk snel in het typische gele landschap met af en toe een boerderijtje langs de weg. Na zo’n 40 kilometer over een grindweggetje heen te zijn gereden, heuvels op en heuvels af, kwamen we dan eindelijk aan in het natuurpark. Er is werkelijk geen beschaving te bekennen en we zijn een paar verdwaalde toeristen tegengekomen.
Via grindwegen rij je door het park heen, en zagen we in de verte mooie zandduinen. Ook zouden hier zebra’s moeten rondlopen, maar daar hebben we geenéén van gespot.

Eigenlijk hadden we dit park na 45 minuten wel weer gezien en besloten we om weer terug te rijden. Toen we bijna bij de uitgang van het park waren en weer op een klein stukje asfalt weg konden rijden, merkten we dat we echt geen geluk hadden met auto’s deze vakantie. De slechte weg had één band lek weten te maken, welke we dus moesten vervangen voor een reserveband die in de kofferbak lag.

En de weg richting Mosselbay, wat nog 200 kilometer van ons vandaan lag, was extra spannend. De eerste 50 kilometer moesten we weer over dat irritante grindweggetje, in the middle of nowhere. Als nog een band besloot het te begeven, hadden we echt een heel groot probleem. Behalve enkele struisvogels was hier nauwlijks leven te bekennen. Bereik met onze mobiele telefoon hadden we ook niet, aangezien hier geen zendmast in de buurt te bekennen was. Dus als we een lekke band kregen, wisten we dat we een hele lange wandeltocht in vooruitzicht hadden en wellicht diezelfde avond in onze auto konden overnachten.

Gelukkig overleefden de banden het en kwamen we na 50 km weer aan op een verharde weg. Hier reden weer auto’s en hadden we weer bereik met onze telefoon. Meteen maar een afspraak maken bij één van de vestigingen van ‘Tempest’, het bedrijf waar we onze auto huurden. Gelukkig was er een vestiging in ‘George’, een stad vlakbij Mossel Bay, waar we de volgende ochtend onze band konden vervangen.

Mossel Bay was opvallend groter dan Hermanus. Hoewel onze backpackers hostel in Hermanus al erg goed was, leek Mossel Bay backpackers nog een stuk beter. Ontzettend vriendelijke mensen, een eigen badkamer en een prima zwembad; dit kon eigenlijk niet beter.

’s Avonds zijn we op stap geweest in Mossel Bay, waar we nog een groep afrikaanse mensen hebben leren kennen. En meteen merk je de vriendelijkheid van deze mensen weer. Je bent eigenlijk meteen goede vrienden van ze. Je wordt meteen op shotjes getrakteerd, welke behoorlijk zwaar vielen. Speciale sterke zuid-afrikaanse shotjes.
Opvallend trouwens was het feit dat hier vooral binnenlandse touristen zitten; buitenlandse touristen kwamen we nauwlijks tegen. Maargoed, je maakt redelijk gemakkelijk contact met de locals als ze weten dat je uit het buitenland komt. Dus eigenlijk wel erg gezellig.

Op een ritje richting George na om onze band te verwisselen, hadden we vandaag een welverdiende relax dag. Lekker bij het zwembad hangen en even bijkomen van de drukke dagen die we meegemaakt hadden. Want we hebben nu al ongelovelijk veel meegemaakt.

’s Avonds nog gezellig met allemaal mensen een visbraai gehad, wat voor mij eigenlijk nog verassend lekker was. André vond de vis echter ‘niet te vreten’.

En dan begint de daadwerkelijk beroemde ‘Garden Route’. De route van Mossel Bay naar Jeffrey’s Bay, een afstand van zo’n 400 kilometer. De route dankt zijn naam aan de groene natuur die je onderweg vindt. Onderweg overnachten we op allerlei verschillende plekken, zodat we deze route rustig af kunnen rijden. Onze volgende bestemming: ‘Knysna’.