Holiday Part 5 - Rooibos in Clanwilliam

Na 4 uur door de ‘Karoo’ te zijn gereden, kwamen we aan in het groene ‘Stellenbosch’. Stellenbosch is een stad net buiten Kaapstad, dat bekend staat om de wijn en de studenten. We verbleven 1 nacht in de backpackers ‘Stumble Inn’, wat net buiten het centrum van deze studentenstad ligt.

Veel van Stellenbosch hebben we niet meegekregen, aangezien het al vrij laat was toen we aankwamen in onze backpackers. Aangezien we hier midden in de Zuid Afrikaanse zomervakantie zaten, waren de studenten ook nergens te bekennen. Wel kwamen we een fransman in de backpackers tegen, die wel graag even mee de stad in wilde. Het enige wat we eigenlijk van Stellenbosch gezien hebben is een restaurant en een discotheek. Helaas geen tijd meer gehad om de beroemde Zuid Afrikaanse wijnen hier te proeven, onze vakantie was simpelweg te druk.

Na onze korte verblijf in Stellenbosch, was oudjaarsdag aangebroken. We kozen ervoor om deze in Kaapstad te gaan vieren en daar reden we dan ook naartoe. Met veel geluk verbleven we de komende twéé nachten in een mega duur hotel. Onze originele guesthouse had onze reservering geannuleerd en moesten nu een nieuw verblijf vinden, waarvan alle kosten die hoger zijn als het oorspronkelijke bedrag door de guesthouse in rekening wordt gebracht. En geloof me, het hotel was erg duur! Onze kamerprijs was 240 euro per nacht!!!, dus daar verwachtten we ook erg veel van.

Vanaf Stellenbosch kan je meteen de ‘Tafelberg’ als orientatiepunt gebruiken om richting Kaapstad te rijden. Deze berg steekt een kilometer boven de stad uit en is van een grote afstand te herkennen aan zijn afgevlakte top. Na onze auto weer ingelevert te hebben op het vliegveld, werden we door een taxi naar ons hotel gebracht. We reden naar het hotel ‘Vineyard & Spa’, wat ook volgens de taxichauffeur een erg luxe hotel was.

Zodra we aankwamen in ons hotel, konden we meteen wel zien hoe luxe het was. Bij de ingang staan er mensen die de autoduur voor je open doen, of wanneer je een huurauto hebt je auto voor je parkeren. Ze slepen meteen de koffers voor je en behandelen je meteen als een soort koning wat ik eigenlijk een heel vervelend gevoel vindt. Maar aan de andere kant, onze oorspronkelijke Guesthouse heeft er ook veel geld voor neer moeten tellen, dus dat mag ook wel! Zodra je binnenkort zie je meteen hoe luxe het hier is; rijke mensen, een champagnebar, een luxe restaurant en noem maar op. Het stond allemaal in groot contrast met onze vorige overnachting in de backpackers. Uiteraard was er weer iets fout gegaan in de administratie van het hotel, maar na veel gezeur is dat opgelost dus laat ik het daar vooral maar niet over hebben.

Een mooie flatscreen tv, een groot bankstel, een megafijn bed en een erg mooie badkamer. Onze kamer zag er echt meer dan prima uit. Het hotel had een mooi zwembad waar allerlei stinkrijke mensen in zwommen, we hoorden hier eigenlijk helemaal niet thuis maar klagen hoor je me niet.

Na een middag zwemmen en roomservice besteld te hebben (ook geweldig) waren we klaar om met de taxi naar Kaapstad te gaan. We hadden eigenlijk geen bestemming en hoopten dat de taxichauffeur iets wist. Hij vertelde ons dat er een mega feest in in de ‘Cape Town Convention Centre’, dus onze bestemming was duidelijk. Ook de taxichauffeur wilde graag nog met ons op stap en gaf ons zijn nummer voor als we niets te doen hebben in Kaapstad.

En na heel lang wachten in de warme buitenlucht met oud en nieuw (weer wat anders als Nederland), waren we binnen. Er waren verschillende hallen met dance muziek en ontzettend veel mensen. Echt een groot feest, wat soms een beetje tegengewerkt werd door het ontzettend slome barpersoneel. Om stips 12 uur was er een vuurwerkshow te zien vanaf de V&A Waterfront. Het was wel een prima feest!

De faciliteiten in het hotel had een erg gunstig effect op de welbekende nieuwjaars kater. Vooral in het zwembad, waar je als arme student tussen de stinkend-rijke mensen zwemt, laat de kater als sneeuw voor de zon verdwijnen. Beetje zwemmmen, roomservice bestellen en verder helemaal niets doen, een prima nieuwjaarsdag activiteit.

De volgende ochtend was het weer tijd om uit te checken in dit veel te dure hotel. Onze volgende bestemming was weer een simpele backpackers hostel, dit keer in de ‘Cederberg’. De ‘Cederberg’ is een rotsachtig berglandschap midden in de Karoo op zo’n 3 uur rijden vanaf Kaapstad. Met onze zoveelste huurauto, reden we noordwaards richting ‘Ceres’, een dorpje aan de voet van de Cederberg. Zodra je het natuurgebied in rijdt, bevindt je je weer in niemandsland. Over een simpel zandweggetje reden we richting ons hostel. Het hostel, de ‘Cederberg Oasis’ bevindt zich middenin de Cederberg en voordat we er aankwamen moesten we eerst zo’n 2 uur over een zandweg heen rijden.

Ons Hostel was werkelijk de enige vorm van beschaving die hier te bekennen was. Weer eens afgezonderd van de buitenwereld, werden we ontvangen door de eigenaar van deze redelijk kleine hostel. Gelukkig was er, helaas wel een redelijk smerig, zwembad bij. Maargoed, ook een smerig zwembad geeft verkoeling! S’avonds, terwijl we druk aan het socialisen waren met de andere mensen, schreef deze beste eigenaar een wandelroute voor ons uit. Deze wandelroute was volgens hem een behoorlijk avontuurlijke wandelroute, genaamd de ‘Wolfberg Pass’.

Om de hitte enigsinds te kunnen vermijden tijdens deze wandeltocht, zijn we de volgende ochtend vroeg uit bed gegaan. Uiteindelijk begonnen we alsnog pas om half 11 aan deze wandeltocht, dus het was eigenlijk al vanaf de start van de Wolfberg Pass erg warm. De wandeltocht naar de top en beneden zou ongeveer 4 uur duren. Het begin van de tocht was goed te doen en het enige wat ons tegenwerkte was die hitte. Maar als je denkt dat je bijna op de top komt, begint het avontuur pas echt. Je moet over rotsen heen klimmen en weer onder andere rotsen doorkruipen. Het uitzicht wat je vanaf dit punt over de Cederberg hebt is echt geweldig. Op een gegeven moment dachten we helemaal goed te gaan, maar hoe verder we liepen hoe twijfelachtiger het begon te worden. De berg werd steeds minder begaanbaar en na een half uur lopen beseften we ons dat we toch verdwaald waren. Na een half uur terug gelopen te hebben en goed te zoeken vonden we toch de het juiste pad naar boven.

Je begon echt door smalle bergpaadjes te lopen, met een stijle rotsachtige muur aan beide kanten. Opnieuw moest je over en onder obstakels doorklimmen, wat eigenlijk wel een beetje deed denken aan de Cangoo Caves die we eerder deze week trotseerden. Maar het was echt geweldig, je had eigenlijk het gevoel dat je door een soort grot heen liep. Op een gegeven moment zit je echt in de berg zelf. Soms echt wel gevaarlijke stunt uit moeten halen en kregen we het gevoel ‘Als we hier afvallen dan kunnen ze ons bij elkaar vegen’, maar het is goed gegaan!.

Éénmaal op de top van de berg zie je het hele rotsachtige landschap van de Cederberg. We hebben hier niet heel lang gestaan, aangezien het bloedheet was en ons water op was, dus besloten we vrij snel weer omlaag te gaan. Maar de top bereiken voelde goed, next up ‘Mount Everest’. Na anderhalf uur stonden we weer aan de grond, we hebben 5 uur over deze toch gedaan.

Éénmaal laat in de middag aangekomen hebben we maar weer rustig aangedaan. Zweetvoeten in het troebele zwembad water van ons hostel, samen met een ijskoud blik Castel bier. Onze volgende bestemming was de westkust van Zuid Afrika, maar we hebben hier eerst nog één nacht geslapen.

De volgende ochtend voelde aanzienlijk warmer als de ochtend hiervoor. De hele vakantie was vantevoren geplanned, behalve deze laatste 4 dagen. Geen bestemming, geen slaapplek, helemaal niets. Het enige wat we hadden was het idee dat we naar de westkust toe zouden gaan.

We besloten naar het dorpje ‘Clanwilliam’ te rijden, precies aan de andere kant van de Cederberg dan waar we naar binnen reden. Clanwilliam was de eerste beschaving die weer zouden tegenkomen, en lag op zo’n 60 kilometer van ons vandaan. Dat is al gauw 2 uur rijden, aangezien we over een zandweg reden.

Na 2 uur door het rotsige landschap heen te rijden, wat er soms zelfs angstaanjaged uitzag, kwamen we eindelijk weer bij een verharde weg. We reden ‘Clanwilliam’ binnen. Meteen toen we dit dorpje binnen reden, roken we beide een hele typische geur. Een overduidelijke geur van rooibos thee kwam de auto binnen drijven. In het hele dorp hing een geur van rooibos, waar we beide even heel raar van opkeken. Wat blijkt, onze rooibos thee wordt in dit hele gebied gekweekt en gemaakt.

Na een kleine 30 kilometer verder te rijden, begon de zee weer aan de horizon op te duiken. Tourisme was hier niet te bekennen en hoewel ik positieve dingen over de westkust heb gehoord, begonnen we beide vrij snel het gevoel te krijgen dat het hier vreselijk saai was. Het was echt letterlijk dood. We zijn veel dorpjes afgereden en overnachting was er nauwlijks te vinden. Hoewel het gebied hier echt wel mooi is, was er echt niets te beleven. Bovendien was er echt geen mogelijkheid om hier in de zee te zwemmen, aangezien de atlantische oceaan ijskoud is. Ook in ons backpackers boekje stond maar één adres van een backpackers hier in de buurt, maar ook daar voelden we vrij weinig voor.

Het begon alweer redelijk laat in de middag te worden en de zon begon alweer te zakken. Uiteindelijk besloten we maar om het rondreizen te laten voor wat het was, en besloten we weer terug te rijden naar het bruizende Kaapstad. Kaapstad lag immers maar op zo’n 200 kilometer bij ons vandaan en was maar een kleine twéé uurtjes rijden. Na wat backpackers hosteltjes rond te hebben gebeld, vonden we er één waar we de resterende 4 nachten konden overnachten. Op naar het vliegveld van Kaapstad om onze auto in te leveren. Ach de laatste paar dagen in Kaapstad is helemaal nog niet zo verkeerd, er is nog genoeg te doen in deze toeristenstad.

Op zo’n 50 kilometer van deze stad, begint het eerste grote herkenningspunt alweer op te duiken. Een geweldig gezicht als je de Tafelberg op deze grote afstand kan zien. Je weet dus al van een grote afstand dat in de buurt van Kaapstad zit, we waren eigenlijk best onder de indruk bij het zien van de Tafelberg.

Éénmaal de auto ingeleverd begon de laatste fase van onze reis aan te breken. Hier in Kaapstad hebben we het de komende dagen gewoon rustig aangedaan. Zwemmen in het zwembad of in de ijskoude zee. Fijn aan het strand van ‘Camps Bay’ gelegen, Andre heeft wat souvenirs gekocht; echt een beetje de tourist uithangen. ’S Avonds fijn uiteten en daarna een kroeg induiken. Best gek eigenlijk hoe moe je kan zijn van vakantie.

Op de laatste vier dagen na, was het ook echt geen ‘relax’ vakantie. Vaak redelijk vroeg in bed omdat we beide echt moe waren. Vaak ook weer ontzettend vroeg uit bed omdat we weer een hele drukke dag in het vooruitzicht hadden. We hebben echt ongelovelijk veel gedaan en veel gezien. Van het touristische en groene Garden Route tot aan de townships van Kirkwood. Van het drukke Kaapstad tot aan de verlaten rotsachtige vlaktes van de Cederberg. Van een zeer luxe hotel tot aan een zeer simpele backpackers hostel. We hebben echt alles wel meegemaakt, en veel contrast gezien tijdens onze roadtrip. Het is bijna onmogelijk om alles na te vertellen over onze vakantie alleen al. Helemaal als mensen me straks gaan vragen om over Afrika te vertellen, ik zou werkelijk waar niet weten waar ik moet beginnen.

Tot snel !

- Ronald