Kruger and 'The Big Five'

Zo’n achthonderdvijftig kilometer vanaf Bloemfontein ligt Pretoriuskop, een kamp binnenin het Kruger National Park.

We hebben van woensdag tot en met maandag vrij genomen om het Krugerpark te bezichtigen. Het Kruger Park is het grootste natuurpark (ongeveer zo groot als Nederland) van Zuid Afrika en ligt helemaal in het noordoosten, aan de grens van Mozambique. Binnenin het wildpark zijn een heel scala aan dieren te vinden, van leeuwen tot aan neushoorns. En geloof me, zulke wilde dieren voor het eerst in het wild tegenkomen is echt spectaculair.

Het was eerst nog een hele onderneming om er te komen. Voor deze reis van zo’n 8 uur, huurden we een Chevrolet Spark. Dit veel te kleine autootje wat vol baggage zat, bevatte net genoeg ruimte voor ons drieën. Niek kon helaas niet meegaan, aangezien hij diezelfde dag naar Kaapstad vloog om zijn vriendin te bezoeken.

Half 7 vertrokken we vanaf ons apartement. Met de opkomende zon achter ons, die scheen over de gele vlakten buiten Bloemfontein reden we eerst richting Johannesburg. Johannesburg ligt op zo’n 4 uur rijden vanaf Bloemfontein in de provincie Gauteng. Dit is de kleinste provincie van Zuid Afrika, maar telt wel de meeste inwoners. Wanneer we naar 4 uur onze eerste ‘checkpoint’ bereiktten, merkten we meteen hoe groot Johannesburg wel niet was. We reden aan de rand van Johannesburg, voor zeker een dik half uur en waren nog steeds niet de stad uit. De drukte aan de rand van de stad viel gelukkig reuze mee, al is het toch wel een stuk drukker dan dat ik gewend ben in de Freestate, mijn thuisprovincie hier.

Na 2 uur rijden vanaf Johannesburg kom we in de provincite Mpamalanga. Het Krugerpark ligt deels in deze provincie, die oostelijk van Johannesburg ligt. Hoe verder we in deze provincie kwamen, des te groener alles eigenlijk begon te worden. Van de gele vlaktes van de Freestate, naar de veel groenere vlaktes in Mpamalanga. Het Krugerpark kwam dichter en dichter bij, en het gebied veranderde steeds meer. Om ons heen zag je groene heuvels, vol met bomen; iets wat weer bijzonder mooi is als je de dorre gele gebieden gewend bent.

En dan nog even één arm dorpje door en we kwamen aan bij de ‘Numbi Gate’. Dit is één van de vele gates, die je toegang geeft tot het Kruger park. Hier wordt al je baggage gecontroleerd, gekeken naar je reserveringen je mag door naar binnen. De reservering in het kamp waar we onze onze eerste nacht wilden slapen, was niet goed doorgekomen, maar er was nog plek gelukkig. Als je éénmaal doorrijdt zit je midden in de wilde natuur. Mijn doelstelling was toch wel ‘The Big Five’ zien. Deze term beschrijft de vijf dieren die het meest gewaardeerd worden door de oude jagers. De groep bestaat uit ‘De olifant, Leeuw, Buffel, Neushoor en de Luipaard. Maar vooral de luipaard gaat een uitdaging worden om te spotten, deze is wel het zeldzaamst van de vijf.

Vanaf de Numbi gate, is het nog zo’n 15 minuten rijden naar Pretoriuskop, al hebben wij er zeker een half uur over gedaan. Want hier kwamen we, vlak langs de weg al metéén het eerste lid van ‘The Big Five’ tegen; de Olifant! En het was echt ongelovelijk bijzonder om zo’n olifant echt in het wild tegen te komen. Ergens was ik, ik zal eerlijk zijn, ook nog wel een beetje angstig. Er zijn verschillende mensen omgekomen door deze wilde olifanten hier, dus het was wel verstandig om ze niet te kwaad te maken. Al was een olifant rennend achter onze auto aan ook wel bijzonder tof verhaal voor deze blog.

En dan waren we in Pretoriuskop rest camp. Hier sliepen we in de welbekende ‘Rondavels’, dezelfde hutjes waar ik ook in Lesotho heb overnacht. Even een afrikaanse braai gegeten, en toen maar gaan slapen. De volgende ochtend moesten we kwart over 3 alweer ons bed uit, want er stond een ochtendsafari geplanned.

Kwart over 4, vroeg in de ochtend stonden we te wachten op onze gids, die vanwege zijn afrikaanse afkomst natuurlijk te laat kwam. Kwart voor 4 kwam hij gelukkig alsnog en om 4 uur zaten we met schijnwerpers in de auto, het was immers nog donker (ook stervenskoud overigens).

De schijnwerpers waren maar voor een half uurtje nuttig, want half 5 begon het al snel weer licht te worden buiten. Maar met behulp van deze nuttige lampen hebben we nog wel wilde neushoorns , giraffen, olifanten, buffels en zebra’s gespot. Ook kan je hier ontzettend veel mooie vogels vinden. Ohja, de neushoorns konden ik weer van mijn lijstje afstrepen... nummer 2 en 3 van ‘The Big Five’.

Na een koude ochtendsafari van zo’n 2,5 uur, waren we weer terug in Pretoriuskop. Ons volgende kamp wordt ‘Lower Sabie’, een kamp op zo’n 60 kilometer richting het Oosten. Maar uiteraard gaan we via zandweggetjes, omweggetjes en hier en daar een asfaltweg. Onderweg kwamen we weer, zoals verwacht weer een heleboel ‘’Game’’ tegen, zoals ze het spotten van dieren hier noemen.

Nummertje 4 op mijn lijstje kwamen we met een beetje geluk ook tegen. Een groep leeuwen die zich onder de bomen tegen de zon beschermden. Helaas is nummertje 5, de Luipaard ongelovelijk lastig, het zijn nachtdieren en verschuilen zich in bomen en gras. We kwamen verder nog wel bavianen, walrussen en krokodillen tegen. Vooral nog even een meertje gestaan, waar ongelovelijk veel nijlpaarden in zwommen. Met de weerkaatsing van de ondergaande zon, heb je echt een prachtig uitzicht op dit meer. Helaas moesten we voor 7 uur weer in onze restcamp zijn, voordat het donker wordt.

In Lower Sabie hebben we nog even gegeten (het eten in Kruger is trouwens helemaal niet zo geweldig, elk restaurant is precies hetzelfde). We aten op een terras, wat zo’n 20 meter boven de grond stond. Je had een heel mooi uitzicht over het hoge gras en het bossige gebied dat voor ons lag. Later in de avond kwam er uit dat bos echt ongelovelijk veel lawaai. Vogels, krekels en ander wild dat boven elkaar uit probeerde te schreeuwen leek het wel. Met dat harde geluid opende ik op dit terras nog even een fijn ‘Castel’ biertje.
Oh, deze avond sliepen we trouwens in een tent. We hadden twee tentjes bij ons, Patricia en Mariëlle in het ene tentje en ik in het ander tentje. Leuk trouwens, ik had alleen een binnentent, dus elke opening heb ik afgedekt en goed ingesprayed met muggenspay.. malaria is namelijk ook een gevaar hier in het Kruger. Maargoed, we zitten in Afrika dus geen ramp dat ik alleen een binnententje heb.. regenen gaat het toch niet.

Dat idee veranderde gauw, tegen een uur of 10 begon het te plensen en te donderen. Onweer als hier maak je echt niet mee in Nederland, keiharde knallen in de lucht en om de 2 seconden weer een onweersflits. Je kon echt bijna een boek in je tentje lezen, aangezien het steeds oplichtte in de lucht. Alsof Kadaffi in het Krugerpark gevonden was en met man en macht moest worden uitgeschakeld zo leek het wel. Mijn vuilniszakken beschermden me redelijk goed tegen de plensende regen, al kwam er uiteindelijk zeker wel het nodige water naar binnen. Maargoed, ook wel een must eigenlijk; ik ben immers op safari en dan moet je soms ook even ontzien he.

De volgende ochtend de schade even inventariseren. Onze tenten waren erg nat en onbruikbaar voor de volgende avond.. de laatste nacht in Kruger zullen we dus in een lodge moeten slapen. Ook Patricia en Mariëlle hadden last van een lek in een tent, hun tent was van binnen ook niet geheel droog gebleven. Maargoed, opfrissen en weer terug in de auto. Mijn baard is ook aardig gaan groeien, sinds ik besloten heb me de hele week niet te scheren... dat doen safari mensen niet.

We gingen nu richting ons laatste kamp, Olifants restcamp. Deze ligt een heel stuk richting het noorden van het Krugerpark, zo’n 250 kilometer, hier al gauw 4 uur rijden. Maar autorijden is hier echt heerlijk om te doen. Je kan echt genieten van prachtige natuurgebieden en mooie dieren, sommige waarvan je niet eens wist dat ze bestonden. Wat eigenlijk wel heel gek is, alles went zo ontzettend snel. ‘Oh een Olifant, nog wat Giraffen’.. echt alsof het doodgewoon is dat ze wild rondlopen. Vaak reed ik al gewoon door als ik wat giraffen of grote buffels zag. Leeuwen blijven, dankzij het veel minder voorkomen van dit wild, wel bijzonder leuk.

‘Olifants Restcamp’ ligt hoog op een berg, tegen de grens van Mozambique. Je had een prachtig mooi uitzicht over een half uitgedroogd rivier, waar je van tijd tot tijd weer een kudde olifanten doorheen zag lopen. Het uitzicht wat je in het kamp had, was wellicht één van de mooiste uitzichten die ik in mijn leven heb gezien. Vooral met de ondergaande zon, wat weerspiegeld wordt in het water, maakt het uitzicht extra mooi.

Op deze bijzonder warme avond was het tijd voor een nachtsafari. Deze duurde zo’n 2 uur en je rijdt in een safaribusje met aan elke kant een schijnwerper. In het donker rijdt je door het Krugerpark, hopend met schijnwerpers wilde dieren te spotten. Vooral veel antilopen, maar af en toe ook een buffel en een olifant. Al mijn hoop was eigenlijk gevestigd op de luipaard, die ik als laatste echt dolgraag wil zien. Één van de mooiste dieren die ik in het Krugerpark gezien heb, was tijdens de nachtsafari. We reden over een brug en op de rand van de brug zat een ontzettend grote uil, op zo’n meter afstand.. dat gaf me echt een fantastisch gevoel. Hij krijstte één keer naar ons en sloeg zijn vleugels uit om weer opzoek te gaan naar muizen of iets denk ik.
Na nog verder rondrijden was de kans om een luipaard te spotten steeds kleiner geworden helaas. En uiteindelijk hebben we nummer vijf op mijn lijstje ook niet gespot, maar de nachtsafari was ongelovelijk gaaf.

Zaterdag, de laatste dag in het Kruger reden we weer richting het zuiden. Drie dagen Kruger was voor ons ook genoeg en we hebben echt ongelovelijk geluk gehad dat we zoveel dieren hebben weten te spotten. We reden weer richting het zuiden, naar één van de uitgangen. Onderweg uiteraard nog allemaal dieren gespot en kunnen genieten van de echte natuur, zoals je die eigenlijk in het dagelijks leven zo goed als niet tegen komt. Na twee uur rijden en weer 150 kilometer zuidelijker in het Krugerpark geweest te zijn gebeurde er dan toch nog iets.. Ineens moest ik hard afremmen voor iets wat in de verte op een wilde hond leek. Hoe dichter ik bij kwam, hoe zekerder we werden. Een luipaard die precies de weg over stak. ‘The Big Five’ kan ik van mijn must sees in Afrika afvinken, met ongelovelijk veel geluk overigens.

Zodra we de gate weer uit waren, zaten we weer middenin het maatschappelijk wereldje. Er waren weer gebouwen om ons heen en we zijn nog even boven de rivier net buiten de rand van Krugerpark uitgestapt om nog één laatste keer van het natuurleven te kunnen genieten. Kruger Park zat erop, maar was voor ons allemaal echt een geweldige belevenis.

We hadden nog drie vrije dagen te gaan, dus naar Bloemfontein terug reizen zat er zeker nog niet in. Néé, next stop.. Swaziland. Over Swaziland vertel ik in mijn volgende blog meer.